Ups & helaas deze week ook.. Downs.
Door: EllendeJong
Blijf op de hoogte en volg Ellen
07 Maart 2011 | Peru, Lima
Hallo nog steeds geïnteresseerde lieve vrienden & familie aan de andere kant van de wereld,
deze week begon met het beklimmen van vulkaan Misti (Arequipa), top 5808 meter! Ik was bang voor een supersportieve groep, aangezien ik hier af en toe mountainbike/raft/wandel maar 3x per week ´routinesporten´ is er niet bij. In onze groep waren Duitsland, Engeland, Australië (& NL) en beide geslachten vertegenwoordigd, dus ik begon vol goede moed aan de toer! We begonnen op 3400 meter en de eerste 3 uur gingen me erg goed af. (In tegenstelling tot het andere meisje in onze groep.. die kreeg zoveel last van hoogteziekte dat ze gedwongen werd al bij 4000 meter terug te keren. Helaas voor haar, maar ook helaas voor ons.. in plaats van 2 gidsen, 1 gids over!) Na de eerste 3 uur nog een klim van 600 meter te gaan naar het ´basecamp´, de slaapplek voor die nacht. Pittig, pittig, pittig.. (vooral omdat we voor het gemak maar even de lunch skypten en ik geen snacks bij me had) maar uiteindelijk wel een heerlijk gevoel als je dan je doel bereikt. Bovenop dat gevoel werden we ook nog beloond op een prachtig uitzicht over Arequipa en kippensoep.. wat me nooit eerder zo goed smaakte! Om 20.00 uur was het toch echt wel tijd om te gaan slapen aangezien we ons om 01.00 uur aan de volgende 1200 meter zouden wagen. Van dat slapen kwam niet zoveel en nadat ik me een paar uur had afgevraagd hoe ik in hemelsnaam mijn voeten warm kon krijgen werd er op de tent gebonkt: ´desayunooo´!
Na een kort ontbijtje gingen we dan.. in het holst van de nacht, voorzien van hoodlampjes, één twee één twee één twee de berg op..
Eenn klein half uurtje later werd ook een ander groepslid ziek en besloot terug te gaan. En daar was dan toch mijn.. supersportieve groep. De eerste 2 uur kon ik redelijk goed meekomen, maar het laatste uur kreeg ik zoveel moeite met ademen en behoefte aan pauze dat ik op 5300 meter besloot te stoppen. Daar lag ik dan in een slaapzak, in de bergen tussen sneeuw te wachten tot de zon op zou komen en mijn groepsbikkels naar beneden zouden komen..
Uiteindelijk die dag nog genoeg moeite gehad om de 3 uur, 2000 meter, af te dalen en dus kan ik balen dat ik het niet heb gehaald, maar ben ik trots dat ik tot het uiterste ben gegaan en zonder veel training bijna 2000 meter over 2 dagen heb gestegen!
De volgende dag was het alweer tijd om, samen met mijn steeds voller wordende tassen en spierpijn, door te reizen naar Huacachina. Na een iets langere reis dan verwacht (vanwege technische problemen heb ik 2,5 uur doorgebracht op een stoepje met een aardige Peruaanse wiskundeleraar!) heb ik heerlijk aan het zwembad kunnen liggen. Rond een uur of 4 was het tijd voor actie: sandboarden! En dat was me wat.. haha. Het rijden/racen van de ´buggy´ door de zandduinen is bijna spectaculairder dan het sandboarden zelf. Drie uur later teruggekomen in het hostel even een hapje gegeten en tijd voor.. FIESTA. Er werd me verteld over een ´wijnparty´ en de 2 gezellige Deense meisjes die ik eerder die dag had ontmoet leek het ook wel wat, dus we besloten erheen te gaan! Ik moet zeggen dat de opkomst van mensen wat tegenviel, maar ondanks dat en misschien door de ´bastante alcohol´ die we gedronken hadden werd het een avond vol gezelligheid, wijn proeven, wijn stampen, dansen, muziek op straat.
De volgende dag lekker kunnen uitbrakken aan het zwembad met Anna/Marie (Deense meisjes). Om 4 uur besloten met hen mee te reizen naar Paracas in de hoop nog even een paar relaxte dagen te genieten van zon/zee/strand..
Helaas ging dat feest niet door! En vanaf dit moment beginnen de ´downs´.
Diezelfde dag kwam ik er al achter dat ik mijn camera was vergeten in Huacachina. Het was te laat om nog terug te gaan en dus besloot ik het hostel te bellen. Een erg duidelijk antwoord kreeg ik niet en dus besloot ik de volgende dag direct actie te ondernemen. Rond 11.00 uur arriveerde ik bij het hostel en werd me verteld dat mijn camera er nog was.. HALLELUJAH!!!! (dacht ik..), maar MIJN FOTO´S NIET. Bleek dat de schoonmaker ze gedeleted had, omdat hij dacht dat ik niet terug zou komen. Door die domper had ik even een dipje en besloot meteen door te reizen naar Lima en daar 2 relaxte dagen te hebben voor mijn ouders zouden komen. Echter, buiten een bezoek aan supermarkt/toilet/vliegveld, de volle dagen in bed gelegen met hoofdpijn, koorts & buikpijn.
Gelukkig voel ik me nu al stukken beter en is het super om mijn ouders weer te zien! (Het lijkt helemaal geen 4 maanden geleden?! en het lijkt een beetje alsof ik weer thuis ben, heel gek!)
Later meer over reizen MET mijn ouders!
Heel veel liefs, Ellen
deze week begon met het beklimmen van vulkaan Misti (Arequipa), top 5808 meter! Ik was bang voor een supersportieve groep, aangezien ik hier af en toe mountainbike/raft/wandel maar 3x per week ´routinesporten´ is er niet bij. In onze groep waren Duitsland, Engeland, Australië (& NL) en beide geslachten vertegenwoordigd, dus ik begon vol goede moed aan de toer! We begonnen op 3400 meter en de eerste 3 uur gingen me erg goed af. (In tegenstelling tot het andere meisje in onze groep.. die kreeg zoveel last van hoogteziekte dat ze gedwongen werd al bij 4000 meter terug te keren. Helaas voor haar, maar ook helaas voor ons.. in plaats van 2 gidsen, 1 gids over!) Na de eerste 3 uur nog een klim van 600 meter te gaan naar het ´basecamp´, de slaapplek voor die nacht. Pittig, pittig, pittig.. (vooral omdat we voor het gemak maar even de lunch skypten en ik geen snacks bij me had) maar uiteindelijk wel een heerlijk gevoel als je dan je doel bereikt. Bovenop dat gevoel werden we ook nog beloond op een prachtig uitzicht over Arequipa en kippensoep.. wat me nooit eerder zo goed smaakte! Om 20.00 uur was het toch echt wel tijd om te gaan slapen aangezien we ons om 01.00 uur aan de volgende 1200 meter zouden wagen. Van dat slapen kwam niet zoveel en nadat ik me een paar uur had afgevraagd hoe ik in hemelsnaam mijn voeten warm kon krijgen werd er op de tent gebonkt: ´desayunooo´!
Na een kort ontbijtje gingen we dan.. in het holst van de nacht, voorzien van hoodlampjes, één twee één twee één twee de berg op..
Eenn klein half uurtje later werd ook een ander groepslid ziek en besloot terug te gaan. En daar was dan toch mijn.. supersportieve groep. De eerste 2 uur kon ik redelijk goed meekomen, maar het laatste uur kreeg ik zoveel moeite met ademen en behoefte aan pauze dat ik op 5300 meter besloot te stoppen. Daar lag ik dan in een slaapzak, in de bergen tussen sneeuw te wachten tot de zon op zou komen en mijn groepsbikkels naar beneden zouden komen..
Uiteindelijk die dag nog genoeg moeite gehad om de 3 uur, 2000 meter, af te dalen en dus kan ik balen dat ik het niet heb gehaald, maar ben ik trots dat ik tot het uiterste ben gegaan en zonder veel training bijna 2000 meter over 2 dagen heb gestegen!
De volgende dag was het alweer tijd om, samen met mijn steeds voller wordende tassen en spierpijn, door te reizen naar Huacachina. Na een iets langere reis dan verwacht (vanwege technische problemen heb ik 2,5 uur doorgebracht op een stoepje met een aardige Peruaanse wiskundeleraar!) heb ik heerlijk aan het zwembad kunnen liggen. Rond een uur of 4 was het tijd voor actie: sandboarden! En dat was me wat.. haha. Het rijden/racen van de ´buggy´ door de zandduinen is bijna spectaculairder dan het sandboarden zelf. Drie uur later teruggekomen in het hostel even een hapje gegeten en tijd voor.. FIESTA. Er werd me verteld over een ´wijnparty´ en de 2 gezellige Deense meisjes die ik eerder die dag had ontmoet leek het ook wel wat, dus we besloten erheen te gaan! Ik moet zeggen dat de opkomst van mensen wat tegenviel, maar ondanks dat en misschien door de ´bastante alcohol´ die we gedronken hadden werd het een avond vol gezelligheid, wijn proeven, wijn stampen, dansen, muziek op straat.
De volgende dag lekker kunnen uitbrakken aan het zwembad met Anna/Marie (Deense meisjes). Om 4 uur besloten met hen mee te reizen naar Paracas in de hoop nog even een paar relaxte dagen te genieten van zon/zee/strand..
Helaas ging dat feest niet door! En vanaf dit moment beginnen de ´downs´.
Diezelfde dag kwam ik er al achter dat ik mijn camera was vergeten in Huacachina. Het was te laat om nog terug te gaan en dus besloot ik het hostel te bellen. Een erg duidelijk antwoord kreeg ik niet en dus besloot ik de volgende dag direct actie te ondernemen. Rond 11.00 uur arriveerde ik bij het hostel en werd me verteld dat mijn camera er nog was.. HALLELUJAH!!!! (dacht ik..), maar MIJN FOTO´S NIET. Bleek dat de schoonmaker ze gedeleted had, omdat hij dacht dat ik niet terug zou komen. Door die domper had ik even een dipje en besloot meteen door te reizen naar Lima en daar 2 relaxte dagen te hebben voor mijn ouders zouden komen. Echter, buiten een bezoek aan supermarkt/toilet/vliegveld, de volle dagen in bed gelegen met hoofdpijn, koorts & buikpijn.
Gelukkig voel ik me nu al stukken beter en is het super om mijn ouders weer te zien! (Het lijkt helemaal geen 4 maanden geleden?! en het lijkt een beetje alsof ik weer thuis ben, heel gek!)
Later meer over reizen MET mijn ouders!
Heel veel liefs, Ellen
-
07 Maart 2011 - 23:25
Marlies:
Hey meis!
Jeetje wat idd een domper dat je foto's er niet meer opstonden, stomme schoonmaker;).
Maar wel echt supergoed dat je nog zo hoog bent gekomen in de bergen en ook knap dat je alleen in je slaapzak bent gaan liggen wachten tot ze terug kwamen, weet niet of ik dat wel had gedurfd;). Maar ik zie dat je over 19 dagen terugkomt!! Oh oh, wat gaat de tijd snel.
Dus ik zeg: tot snel en geniet nog van jouw laatste dagen samen met jouw ouders!
Dikke kus -
08 Maart 2011 - 01:59
Jasper:
Hee Ellen!
Ik ben weer online na een weekje pauze :) Super dat je Misti hebt beklommen! Weer ongeveer op dezelfde hoogte gestrand als bij Uturuncu :( Misschien is 3x scheepsrecht?
Ik ben nu in Cuzco, is een super stad! Morgen fietsen naar zoutterassen :) Over paar dagen de Jungle tour. Dat sandboarden klinkt cool, is het net als in de sneeuw? Veel plezier met je ouders!
Groetjes,
Jasper -
08 Maart 2011 - 06:13
Caroline:
Hoi Elli!
Jeetje wat dom van die schoonmaakster! Hele domme actie! Maar ja, ze zijn niet allemaal zo slim als jij :)
Wat gaaf dat je die vulkaan ging beklimmen. Lijkt me een hele belevenis!
Hier in Nl gaat alles z'n gangetje. En we zien jou bijna terug! Oeeeh daar heb ik zin in!!
Nou geniet van je laatste paar weken en van je ouders.
Liefs xx
-
08 Maart 2011 - 09:25
Peter:
Heeeeej Ellen bedankt voor je mooie verhaal! Als je niets meer met het fotokaartje doet kunnen we de foto's misschien weer terughalen als je weer in NL bent afhankelijk van hoe de schoonmaker de bestanden gewist heeft (zie ook mijn mailtje daarover!). Geniet van de laatste weken met je ouders en tot eind vd maand!
Grote knuf. -
08 Maart 2011 - 12:31
Ton Van Laar:
Hoi Ellen,
Al je vehalen gelezen, was leuk om ze te lezen, dus.
Over je gedelete foto's, pech maar misschien niet helemaal. Lummel die schoonmaker!
Zoals Peter al schreef kun je ze waarschijnlijk weer terughalen, en mogelijk al snel. Als je de beschikking hebt over een computer kun je gratis het programmaatje PC Inspector smart recovery downloaden op www.gratissoftwaresite.nl/.../PC+Inspector+Smart+Recovery+bestandsherstel -. Er zijn meer sites met die gratis software, google PC+Inspector+Smart+Recovery.
Ik wens jou en Gerda+Leo een mooie vakantie toe.
Post Scriptum:
1.Ik moet wel lachen om al die liefbedoelde laatste wensen: "geniet nog van jouw laatste dagen samen met jouw ouders!, Nou geniet van je laatste paar weken, Geniet van de laatste weken met je ouders". Gelukkig hoeven we dit niet letterlijk te nemen, dus val niet van een berg en geniet van het uitzicht.
2. 5300 meter +ANP, zo hoog heb ik nog nooit met mijn voeten op de grond gestaan, laat staan in een slaapzak gelegen.
Veel plezier nog, groet van Ton van Laar -
08 Maart 2011 - 14:53
Anne:
haai reiziger:)
klinkt weer vet. wel echt balen van de foto's laat dat mens schoonmaken en zich NIET bemoeien met de camera van mijn buurvrouwtje grrr... hoe krijg ik nu ooit nog ene beeld van hoe het daar allemaal gaat :P ik hoop dat het weer wat beter met je gaat en gelukkig zijn je ouders er weer:)
veel plezier nog en wel blijven schrijven he;)
smaksels:) -
08 Maart 2011 - 16:16
Marit:
Oh kiddo, I miss you so much! Kut van je camera, ik ken het gevoel. Die berg klinkt zo veet! -
14 Maart 2011 - 20:12
Menno :
Hoi Ellen, Wat een geklim en zo. Knap hoor. Ik vind de beklimming van de "berg" in het plantsoen al
een gedoe. Lullig van die foto's, maar misschien kan Peter ze nog terug halen. Nog heel veel plezier (niet weer ziek worden he) en de groeten aan je ouders.
groeten,
Menno -
27 Maart 2011 - 20:58
Jasper:
Hoi Ellen!
Komt er nog een laatste update?
Succes met wennen in Nederland!
Groetjes uit Lima,
Jasper
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
