Tanzania

Hey lieve allemaal,

Inmiddels staan we alweer op het punt om ons tweede Afrikaanse land te verlaten: Tanzania! Ten eerste bedankt voor alle leuke reacties, jullie enthousiasme moedigt ons aan om weer ons best te doen op een leuk verhaaltje.

Zoals we vorige keer al even zeiden was de eerste fietsdag van Tarakea – Himo langs de Kilimanjaro meteen 1 van de mooiste tot dan toe! Prachtige heuvelachtige route door tropische natuur gevolgd door een spectucalaire afdaling. Vanaf Himo (waar we de vorige blog hebben geschreven) gingen we richting het zuid-oosten om de ‘Pare Mountains’ in te gaan. Hierbij ontdekten we het perfecte fietsvoer, namelijk chapattis: een soort pannenkoekje alleen gemaakt van water, deeg en een beetje zout. Hier van hebben we er inmiddels veel van op.. heeeel veel (lees  4 per dag).

Na 40 kilometer stond er een bergbeklimming van 24 km voor de deur. Aangezien ik me nog steeds niet helemaal lekker voelde hebben we besloten met een busje omhoog te gaan (na 1,5 uur hobbel de bobbel was Jan Dirk hier toch ook wel blij mee). Nog een leuke bijkomstigheid was dat de chaffeur (die zich ook opwierp als tourguide) nog wel een vriend kende (Haruni), die soms tripjes regelde voor touristen, en aan de telefoon bleek hij toevallig goed bevriend te zijn met 2 Nederlanders in Usangi. Zo stonden we ineens op de stoep bij Jaap en Joke en konden we na een lekker koud colaatje onze tent opzetten bij hun Amerikaanse vriendin Mary Joe. Dit was het begin van een zeer gezellige drie dagen, waarbij we zijn verwend alsof we na lange afwezigheid weer een weekendje bij paps en mams thuis kwamen. Naast de gezelligheid heeft Jan Dirk op dag 1 geprobeerd om de hoogste top te bereiken zonder mij (nog steeds beetje ziek). Resultaat: onbekend of de juiste top is bereikt vanwege mist en gebrek aan pad, gezakt voor klimdiploma (val van 2 meter tijdens afdalen langs een watervalletje), ik ongerust & JD beurs en onder de schrammen terug, maar wel een mooie 7 uur durende trip gehad op de rustdag. De volgende dag zijn we met Haruni op stap geweest naar ‘Lake Jipe’ om nijlpaarden te spotten. We gingen heel gaaf ieder met een klein kanootje inclusief eigen llpeddelaar het meer op, waar verder niemand was op twee vissersbootjes na. Na driekwartier varen zagen we een groep van 10 nijlpaarden! Heel gaaf om  van dichtbij (8 meter) in zo’n mooie omgeving te zien. Op de terugweg ook nog in de verte heel klein olifanten gespot. Na deze gezellige dag met Haruni en een afscheidsontbijtje hebben was het tijd om onze weg te vervolgen richting de ‘Usambara Mountains’.

Hier wilden we eigenlijk graag doorheen fietsen, maar door locals werd ons verteld dat de bergweggetjes helaas niet begaan waren door de regen. Gelukkig konden we nog wel een dag over een hele mooie dirtroad fietsen met de Usambara Mountains op de achtergrond. Na nog een stukje verharde weg gingen we bij Pongwe echt van de weg af richting de kust. Om daar te komen was nogal een uitdaging; slechtse weg tot nu toe (we moesten zelfs lopen naar beneden!) en ook heel heet (ongeveer 40 graden). Toen we eenmaal aankwamen bij Peponi Beach Resort was het het allemaal waard! Een paradijsje: onze tent onder palmboompjes aan het strand, luxe lekker eten, even ultiem chillen na hete dagen. Daar hebben we ook nog in een dhow (een zeilboot met 1 groot zeil) een boottochtje gemaakt naar Sand Island (hoop zand midden in de zee) en gesnorkeld en voor het eerst ook andere reizigers ontmoet. Maar helaas zijn wij niet de types om heel lang te blijven chillen en dus begon na 2 dagen weer ons harde fietsleven ;)

Na een klein oponthoud door een gebroken schroef in mijn voordrager (snel gefixed door JD met ijzerdraad en later een nieuwe schroef) hebben we de ‘tropische kustroute’ vervolgd naar Saadani Naional Park. Het tropische hieraan liet zich al snel zien door een hele harde regenbui + onweer terwijl wij vrolijk op onze fietsjes ons zaten af te vragen hoe waterdicht onze tassen nu eigenlijk zijn. Op het begin heel vet, zo tussen de waterstromen langs de weg te fietsen, maar na 4 uur waren we toch een beetje klaar met de regen die in Nederlandse miezer was overgegaan + mega blubberige en zware weg (maar sorry wij mogen tegenover jullie in NL natuurlijk niet klagen over regen, of is het nog steeds sneeuw?). Tassen overigens goede score: 8 van de 10 compleet waterdicht! Volgende dagen door het Saadani NP konden we wel de hete zon weer heerlijk waarderen. Dit in combinatie met echt hele mooie natuur (beetje herkenbaar van tv documentaires) en het spotten van dieren. Apen, antilopes en pumba’s gezien, ondanks de vele olifantensporen de afzenders hiervan alleen gehoord en geroken. De eerste dag in het park 1 rivier over moeten steken met de fietsen en tassen boven het hoofd (JD de fietsen), dit moest de volgende dag nog 4 keer gebeuren, na de tweede keer was de lol hier wel van af. Die tweede dag om 5 uur opgestaan om bij zonsopgang op onze eigen ‘fietssafari ‘ te gaan. Dit was door een kapotte voordrager van JD en de vele river crossings nog wel nuttig.

Einde van die dag voelden we na een week weer asfalt onder onze bandjes en fietsten we via Bagamoyo (leuk vissersplaatsje) door naar de grote stad Dar es Salaam. Niet zo positieve verhalen over gehoord, dus we hadden er niet heel veel zin in, maar viel uiteindelijk alles mee. Afgelopen week stond vooral in het teken van wat nuttige dingen regelen: o.a. fietsen oplappen, postpakket ophalen Dar es Salaam (4 postkantoren verspreid door de grote stad, 7 keer bezocht in bora bora in 48 uur  MAAR met succes:D) en we hebben afgesproken dat we in Malawi waterfilters gaan testen en hierover uitleg zullen gaan geven op de projectlocaties. Toen met de bus ‘s ochtends in grote hectiek (duizend mensen op station die tegen je praten/schreeuwen, wie is chill, wie niet?) in het donker richting het zuidwesten met als eindbestemming Mbeya. Heftig ritje (13 uur) met lichtelijke maniak/haastige meneer achter het stuur (veel getoeter + inhalen wanneer het kan en niet kan) ... Gelukkig reizen we normaal lekker met de fiets.

Zo hadden we eigenlijk gedacht dat dit alle avonturen voor het blog Tanzania wel waren, maar gisteren kwam er onverwachts nog een hele mooie fietsdag door de ‘Southern Highlands’ van Tanzania bij. Hierbij zijn we de eerste 3,5 uur 600 meter gestegen op een uitdagend weggetje oftewel stenenparadijs. Om onze krachten te bundelen hadden we een leuk trucje bedacht: JD fietste op volle toeren de helling op, op de "hielen" gevolgd door mij (ook op mijn eigen volle toeren). Dan zette JD zijn fietsje neer, rende terug naar mij om mijn fietsje zo'n 500 meter boven die van hem te zetten. Ik kon ondertussen genieten van een stukje lopen zonder mijn stalen 40 kilo vriend :)

Tot slot zijn we hier al veel meer op ons plekje en kunnen daardoor veel beter genieten van alle gastvrijheid en lieve mensen. Vandaag hebben we een dagje gevochten met het internet in tukuyu en gaan we morgen proberen ons visum voor Malawi in de wacht te slepen! Heel veel groetjes & liefs van ons xxx

foto's staan op de fb van Jan Dirk (zelfde link als blog 1) en als het goed is voor iedereen zichtbaar.

Fun facts Tanzania
Aantal ruzies: 1 + tientallen op de fiets
Status zadelpijn: E 'beter dan verwacht' JD 'kan altijd erger, maar vet is welkom'
Totaal aantal km gefietst: 889
Totaal aantal km Tanzania: 601
Aantal km verhard: 291
Aantal km onverhard: 310 l
Aantal lekke banden: 0 ( JD 'who is the best bandenplakker ter wereld')
Aantal keer gevallen: 0
Kilometer record dag: 71.2 km